وقتی یک دارایی به دلایلی به طور موقت استفاده نمی شود، طبعا میزان استهلاک آن با زمانی که به صورت عملیاتی مورد استفاده قرار می گیرد متفاوت است. از یک طرف چون این گونه داراییها در تحصیل درآمد بنگاه مشارکت ندارند می توان فرض کرد که هزینه استهلاک برابر صفر است، ولی باید توجه داشت که عواملی نظیر گذر زمان در استهلاک داراییها موثر است ولذا قاعدتا دارایی در حال مستهلک شده است ولی با نرخ پایین تر از حالتی که دارایی مورد استفاده است.
از لحاظ مالیاتی برابر جدول استهلاکات در مواردی که مال قابل استهلاک پس از آمادگی برای بهره برداری به هر دلیل برای مدتی مورد استفاده قرار نگیرد، میزان استهلاک آن در مدتی که مورد استفاده قرار نمی گیرد برابر ۳۰% نرخ استهلاک خواهد بود که در جدول استهلاکات(موضوع ماده ۱۵۱ قانون مالیاتهای مستقیم) برای آن دارایی تعیین شده است.
نکته ۱: در سیستم دارایی ثابت پیوست جهت محاسبه استهلاک دارایی کنارگذاشته شده وفق قانون رفتار می شود.
نکته ۲: جهت محاسبه درست استهلاک دارایی کنارگذاشته شده باید در تاریخ کنارگذاری دارایی رویداد “کنارگذاری دارایی” برای دارایی ثبت شده و در زمان برگشت به سیکل عملیاتی رویداد”به کارگیری مجدد” ثبت شود