سند افتتاحیه سندی می باشد که مانده اولیه حسابها در ابتدای دوره مالی در آن ثبت می شود. یعنی اصطلاحا دوره مالی جدید با این سند افتتاح می گردد.
نکته ۲:
سند افتتاحیه معمولا اولین سند حسابداری در هر دوره مالی می باشد.
نکته ۳:
در برخی از شرکتها، صدور سند افتتاحیه تا تیرماه طول می کشد و ترازهای مانده حسابهای دائمی این شرکتها تا این زمان صحیح نمی باشد.
نکته ۴:
در سند افتتاحیه فقط از حسابهای دائمی و رابط (افتتاحیه) و انتظامی استفاده می شود .
نکته ۵:
در سند افتتاحیه باید معادله اصلی حسابداری (دارایی = بدهی + سرمایه) با توجه به افتتاح مانده تمامی حسابهای دائمی برقرار باشد. برای این منظور ابتدا تمامی دارائیها را بدهکار و در مقابل حساب افتتاحیه را بستانکار می کنند. سپس بدهیها و سرمایه را بستانکار نموده و حساب افتتاحیه را بدهکار می کنند. در صورت صحیح بودن عملیات صدور سند افتتاحیه، مانده حساب افتتاحیه در این سند صفر خواهد بود.
نکته ۶:
می توان سند افتتاحیه را در چند مرحله صادر و تکمیل نمود. در مراحل اولیه حسابهایی که مانده قطعی و نهایی شده دارند (مانند بانکها، صندوق) منتقل می شوند. بعد از آن به تدریج مانده بقیه حسابها (مانند حساب سود و زیان، جاری شرکا و …) ثبت و سند افتتاحیه نهایی می شود. در این حالت حساب افتتاحیه تا نهایی شدن سند افتتاحیه مانده خواهد داشت.
نکته ۷:
آرتیکل های سند افتتاحیه، مانده ریزترین و آخرین سطح حسابهای دائمی را افتتاح می کنند. بنابراین تعداد آرتیکلهای سند افتتاحیه معمولا زیاد است.
نکته ۸:
ثبت مانده حساب ها در سند افتتاحیه، برعکس سند اختتامیه دوره مالی قبل است. مثلا در اختتامیه مانده بانکها بستانکار و افتتاحیه بدهکار ثبت می شوند. البته در صورتی که کدینگ حسابها تغییر نکرده باشد.
نکته ۹:
سند اختتامیه معمولا در سطح آخر حساب های ثابت انجام می شود ولی در سند افتتاحیه مانده حساب های تفصیلی نیز افتتاح می گردد.
