زمان مطالعه: < 1 دقیقهبیماری هلندی(Dutch Disease) واژه ای است که توسط اقتصاد دانان برای توصیف وضعیتی در اقتصاد به کار می رود که درآمد حاصل از بهره برداری از منابع طبیعی به طور ناگهانی افزایش یافته و این درامدها باعث تضعیف بخش تولید در اقتصاد شده و نیز ارزش پول ملی را(در برابر ارزهای خارجی) بیش از واقع می نمایاند به گونه اییکه صادرات برای تولید کنندگان گران و واردات برای وارد کنندگان ارزان تمام می شود تداوم این وضعیت باعث ناکارآمد شدن بیش از پیش اقتصاد ملی می شود.
گرچه وضع این واژه به بهره برداری از منابع گاز طبیعی و عواقب ناشی از آن در هلند بر می گردد ولی این بیماری می تواند در اثر هر گونه درآمد ناگهانی دولت ناشی از افزایش قیمت منابع(مثلا افزایش قیمت نفت)، کمک های اقتصادی خارجی و..نیز به وجود آید. به طور خلاصه سیکل معیوب بیماری هلندی را می توان اینگونه تبیین کرد:
۱- افزایش ناگهانی درآمد های دولت
۲- بی توجهی دولت به بخش تولید و تضعیف این بخش(به خاطر درآمدهای کافی)
۳- افزایش تقاضا برای کالا ناشی از افزایش درآمدها و افزایش تورم
۴- عدم توان پاسخگویی تولید ملی و افزایش واردات کالا توسط دولت جهت کنترل قیمت و پاسخگویی به حجم تقاضا
۵- رشد بیش از حد قیمت کالاهای سرمایه ای(نظیر زمین و مسکن)
۶- فروکش کردن موج درآمدهای دولت و کاهش واردات کالا
۷- عدم توان بخش تولید به حجم تقاضا(میراث ثروتهای بادآورده) و بروز تورم افسار گسیخته(Run Away Inflation)
۸- فروپاشی اقتصاد(Economic Collapse)
توصیه های کلیدی جهت پرهیز از این بیماری و عواض ناشی از آن عبارتند از:
۱- درآمدهای ناگهانی در بودجه سنواتی دولت منظور نشود.
۲- با تامین مالی تولید کنندگان، تقویت این بخش در برنامه کلان دولت قرار گیرد.
۳- نرخ برابری پول ملی در برابر ارزهای خارجی واقعی شود.