15
تیر
زمان مطالعه: ۴ دقیقهتاریخ انتشار: ۱۴۰۰/۰۴/۱۵
نویسنده: نیلوفر سلطانی
مقایسه IFRS در برابر US GAAP
IFRS (International Financial Reporting Standards) و US GAAP (Generally Accepted Accounting Principles) به دو مجموعه استاندارد و اصل حسابداری مورد توافق توسط همه کشور های دنیا که در ارتباط با گزارشگری مالی هستند اشاره می کنند. بیش از یکصد کشور دنیا استانداردهای گزارشگری مالی بین المللی را دنبال می کنند، که تشویق به یکسان سازی و آماده سازی صورت های مالی میکند.
از سوی دیگر، اصول حسابداری پذیرفته شده عمومی (GAAP) که توسط هیئت استانداردهای حسابداری مالی برای راهنمایی شرکت های عمومی در ایالات متحده امریکا زمانیکه صورت های مالی سالیانه را تالیف میکردند ساخته شد.
تعریف اصطلاحات:
۱. IFRS (International Financial Reporting Standards)
IFRS مجموعه ای از استانداردها است که بوسیله هیئت استاندارد های حسابداری بین المللی (IASB) توسعه یافته است. IFRS مدیریت و راهبری میکند شرکت ها در دنیا چگونه صورت های مالی خود را آماده کنند. برخلاف GAAP، IFRS چگونگی آماده سازی صورت های مالی را دیکته نمی کند اما مرجع راهنمایی به منظور هماهنگی با استانداردها و ساختن یک فرآیند یکسان حسابداری در دنیا را فراهم می نماید.
در هردو حالت شخصی و شراکتی، سرمایه گذاران میتوانند صورت های مالی شرکت را تحلیل کنند و یک تصمیم آگاهانه برای سرمایه گذاری کردن یا نکردن در آن شرکت بگیرند. استانداردهای IFRS در اتحادیه اروپا ، آمریکای جنوبی و قسمت هایی از آسیا و آفریقا استفاده میشود.
۲. GAAP (Generally Accepted Accounting Principles)
GAAP مجموعه ای از اصولی هستند که شرکت ها در ایالات متحده آمریکا هنگام تهیه صورت های مالی سالیانه باید آنها را دنبال کنند. این اندازه گیری یک رویکرد معتبر برای فرآیند حسابداری دارد، درنتیجه حداقل مقدار یا هیچ تناقضی در صورت های مالی ارائه شده توسط شرکت های عمومی به کمیسیون بورس اوراق بهادار (SEC) وجود نخواهد داشت که سرمایه گذاران را قادر میسازد یک مقایسه متقابل از صورت های مالی از شرکت های تجاری عمومی گوناگون درجهت اتخاذ تصمیمی مطالعه شده برای سرمایه گذاری را انجام دهند.
تفاوت های کلیدی بین IFRS درمقابل US GAAP
۱. ارزش گذاری موجودی کالا
یکی از تفاوت های کلیدی بین این دو استاندارد حسابداری، روش های حسابداری برای محاسبه بهای تمام شده کالاهاست، طبق استاندارد LIFO، IFRS (آخرین ورودی، اولین خروجی) روشی برای محاسبه بهای تمام شده کالا است که اجازه استفاده از ان را ندارند. طبق GAAP، یکی از روشهای LIFO یا FIFO (اولین ورودی، اولین خروجی) روشی است که میتواند در تخمین بهای تمام شده کالا استفاده شود.
دلیل استفاده نکردن از LIFO طبق استاندارد حسابداری این است که به درستی گردش کالا و تصویر سطوح پایین درآمد در موارد واقعی را نشان نمیدهد. از سوی دیگر انعطاف در استفاده از FIFO یا LIFO برطبق GAAP به شرکت ها اجازه میدهد تا مناسب ترین روش هنگام ارزش گذاری کالاها را انتخاب کنند.
۲. داراییهای نامشهود
زمانیکه ویژگی های داراییهای نامشهود ، مثل پژوهش و برند ، براساس استانداردهای IFRS در برابر استاندارد GAAP بررسی میشود، مشخص می شود طبق IFRS، دارایی های نامشهود تنها اگر منفعت اقتصادی در آینده داشته باشند به رسمیت شناخته و محاسبه مادی میشوند. در این راه دارایی های نامشهود میتوانند ارزیابی شوند و ارزش پولی به آنها داده شود. از سوی دیگر GAAP دارایی های نامشهود خود را با ارزش عادلانه فعلی بازار و بدون لحاظ هیچ ملاحظه دیگری (در آینده) می سازد.
۳. قوانین در برابر با اصول
فرق دیگر بین IFRS و GAAP این است که چگونه فرآیند حسابداری را ارزیابی می کنند، براساس قوانین وضع شده یا اصولی که اجازه میدهد، حداقل فضایی برای اجرا داشته باشند. طبق GAAP، فرآیند حسابداری ، تعیین کننده قوانین و دستور العملهای سخت گیرانه مشخصی هستند که فضایی کمی را برای اجرا پیشنهاد میدهند. معیارها و واحدهای اندازه گیری به عنوان راهی برای جلوگیری از ورود اطلاعات نامتعارف و فرصت طلبانه برای ایجاد انتظار نمایش بالاترین سود تعبیه شده هستند.
در مقابل، IFRS چهار اصل را که شرکت ها باید آنها را برای رسیدن به بهترین داوری دنبال و اجرا کنند وضع کرده، شرکت ها از یک مهلت برای داشتن یک اجرای متفاوت در شرایط یکسان بهره مند میشوند.
۴. تخمین و شناسایی درآمد
با ملاحظه مشخص میشود ، IFRS در مقایسه با GAAP بیشتر متداول است. مورد دوم با تخمین درآمد واقعی و بدست آمده و قوانین مشخصی که دارد چگونگی کسب درآمد در صنعت های مختلف را مشخص میکند.
در GAAP اصل راهنمایی وجود دارد که درآمد را تا زمان مبادله کالا و خدماتی که تکمیل شده تعیین نمی کند، هنگامیکه کالاها مبادله شدند و تراکنش مشخص و ثبت شد، حسابدار می بایست قوانین مشخص یک صنعت را که فعالیت تجاری دارد درنظر گیرد.
در مقابل IFRS براساس اصولی است که درآمد، هنگام تحویل ارزش مشخص میشود. IFRS تمام معاملات درآمد را در ۴ گروه طبقه بندی میکند، فروش کالاها، قرارداد ساخت، ارایه خدمات یا استفاده از دارایی شرکت. شرکت ها از استانداردهای حسابداری IFRS برای دنبال کردن دو روش مشخص کردن درآمد استفاده میکنند.
مشخص کردن درآمد به عنوان هزینه هایی که می توانند در طول مدت گزارشگری بازیابی شوند.
برای قراردادها، درآمد به عنوان درصدی از میزان پیشرفت کار در قرارداد، تخمین هزینه کل و ارزش قرارداد مشخص میشود. مقدار درآمد مشخص شده باید با درصد کاری که کامل شده برابر باشد.
۵. طبقه بندی تعهدات
هنگامیکه صورت های مالی براساس استاندارد حسابداری GAAP آماده میشوند، تعهدات به دو دسته تعهدات جاری و غیر جاری، براساس مدت زمانی که به آنها اختصاص داده شده تا قرض شرکت را پرداخت کنند طبقه بندی میشوند.
بدهی هایی که شرکت انتظار دارد تا ۱۲ ماه آینده پرداخت شوند به عنوان تعهدات جاری طبقه بندی میشوند.در حالیکه بدهی هایی که مدت بازپرداخت آنها بیشتر از ۱۲ ماه است به عنوان تعهدات بلند مدت طبقه بندی میشوند.
با این وجود، تفاوت آشکاری میان تعهدات در IFRS وجود ندارد، بنابراین تعهدات کوتاه مدت و بلند مدت در یک گروه قرار میگیرند.
[کل: ۰ میانگین: ۰]
برای پیاده سازی حسابهای مالی در یک شرکت تولیدی مواد غذایی که یک شرکت پخش کوچک هم زیرمجموعه خودش دارد می خواهم کدینگ حسابداری با استاندارد های IFRS پیاده سازی کنم.
از نرم افزارهای مالی پیوست در این شرکت می توانم استفاده کنم؟
شرکت شما طراحی کدینگ مالی هم انجام میده ؟